Zer dator Fruta y verduraren (ondoren (2016)? Cemento! Hau da Espantoren bosgarren estudio-albumaren izenburua.

Aurreko diskoan bizitza basati baten nahia birsortu ondoren, gizartetik urrun, hiriko bizitzari buruzko disko dibertigarri, triste eta misteriotsu batekin itzuli da Logroñoko bikotea. Cemento Musikalki, Cementon Espanto lasaiago eta seguruago batzuk aurkitzen ditugu.

Disko horretan, Espanto posible guztiak batera bizi dira: lehen diskoen soinu akustikoak berreskuratzen dituzte (Ísimos (2008) eta Érrimos (2010), baina gitarra elektrikoak eta Rock’n roll bateriak (2012) eta Fruta y verduraren sintetizatuak (2016) ere badaude. Espantoren disko bat beti da askotarikoa, eta Cementon errepika dantzagarriak daude, hala nola “Fotos con las autoridades”, “Fiesta sorpresa” edo “Ragazzi e noi” (italieraz kantatua, kantu arinari eta kantautore italiarrei debozioagatik), eta “Rodó” eta “Nuevos sentimientos” bezalako une intimistak ere badaude. “Teníamos” motako kanta oldarkorrak topatzen ditugu, “Había un árbol” bezalako urgentziak, eta baita ere “La estatua”ren egitura konplexu eta finak edo “Piel contra el cemento” ren egitura progresiboak.  

Disko haui, aldi berean, kontzeptuala eta arina da, errealista eta onirikoa, abesti melodiko eta balada italiar batek inspiratua, folk kantautore ausartek bizitua eta psikodeliak eta rock kutsakorrak argiztatua.